Μετέωρα

Τα Μετέωρα είναι μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο το οποίο εντοπίζεται στη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στο νομό Τρικάλων. Συγκεκριμένα υψώνεται πάνω από την πόλη της Καλαμπάκας προκαλώντας το δέος των επισκεπτών με την επιβλητική τους όψη, αποτελώντας παράλληλα και τη 2η σημαντική μοναστική κοινότητα της Ελλάδος μετά το Άγιο Όρος.

Τα μοναστήρια των Μετεώρων είναι:

• Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή Μεγάλου Μετεώρου

• Ιερά Μονή Βαρλαάμ

• Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου

• Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος

• Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά

• Ιερά Μονή Ρουσσάνου

Η δημιουργία τους αποτελεί χώρο αντιπαράθεσης μεταξύ των γεωλόγων καθώς υπάρχουν πολλές θεωρίες ως το πως προήλθαν, με επικρατέστερη τη θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Αλεξάντερ Φίλιπσον ο οποίος επισκέφθηκε την περιοχή κατά τα τέλη του 19ου αι. Βάσει λοιπόν αυτής της θεωρίας κατά την εποχή που η Θεσσαλία καλυπτόταν από θάλασσα στην συγκεκριμένη περιοχή, υπήρχαν οι εκβολές ενός ποταμού ο οποίος μετέφερε και εναπόθετε εκεί υλικά. Με την πάροδο του χρόνου η συσσώρευση τεράστιου όγκου πετρωμάτων σχημάτισε έναν ασβεστολιθικό δελτοειδή κώνο, ο οποίος ύστερα από γεωλογικές μεταβολές που υπέστη και αφού τα νερά υποχώρησαν από τη Θεσσαλία μέσω του στενού των Τεμπών, πήρε τη σημερινή του μορφή. Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνεται εν μέρη και από τους ιστορικούς της Αρχαίας Ελλάδος καθώς δεν υπάρχει αναφορά κανενός για την ύπαρξη αυτού του μοναδικού γεωλογικού σχηματισμού.

Οι παλαιότερες ιστορικές αναφορές ξεκινούν τα τελευταία 1000 χρόνια και κατά τις οποίες το απόκρημνο και απροσπέλαστο αυτό τοπίο έδωσε καταφύγιο σε πολλούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια επιδρομών από διαφόρους κατακτητές. Η ασφάλεια αυτή λοιπόν ήτανε που προέτρεψε τους πρώτους ασκητές οι οποίοι αναζήτησαν εκεί τη ψυχική τους γαλήνη και ηρεμία μακρυά από τα εγκόσμια. Σύμφωνα με τους ιστορικούς ο πρώτος ασκητής ήτανε ο Βαρνάβας το 950-970 μ.Χ, ο οποίος ίδρυσε τη σκήτη του Αγίου Πνεύματος. Ο μοναχισμός στις αρχές δεν ήταν οργανωμένος και οι μονάχοι προσευχόντουσαν σε μικρά παρεκκλήσια τα γνωστά και ως προσευχάδια.

Ο πρώτος καταγεγραμμένος τόπος αθροιστικής λατρείας του Θεού υπήρξε ο ναός της Θεοτόκου ή “πρωτάτο” και αναφορές για το συγκεκριμένο ναό υπάρχουνε από το 12ο αι. Η πρώτη μονή ιδρύεται μετά από 200 χρόνια και είναι η Ι.Μ Σωτήρος από τον όσιο Αθανάσιο δίνοντας στο βράχο που ιδρύθηκε το όνομα μετέωρο, όνομα το οποίο χαρακτήρισε και τους υπόλοιπους βράχους. Μεγάλη ακμή της μοναστικής κοινότητας επήλθε το 14ο-15ο αι. κατά την οποία είχαμε την ίδρυση και άλλων μονών οι οποίες φτάσανε τις 24 τον αριθμό. Άξιο αναφοράς ο τρόπος δημιουργίας των μοναστηριών καθώς η ανέλκυση των υλικών γινότανε με διάφορες μεθόδους όπως δοκάρια σφηνωμένα σε σχισμές ή ανέλκυση με δίχτυ και όλα αυτά σε αιώρηση αρκετών δεκάδων μέτρων από την επιφάνεια της γης, με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι μοναχοί να ρισκάρουν πολλές φορές και την ίδια τους τη ζωή. Από το 17ο αι. και έπειτα επήλθε παρακμή της μοναστικής κοινότητας και από τις 24 μονές παρέμειναν 6, οι οποίες για 600 χρόνια αδιάκοπα συνεχίζουν το έργο του Χριστιανισμού.